Co istotne, w dyrektywie 93/36 brak jest podobnego zapisu, co oznacza, że jeśli organ zamawiający planuje udzielić zamówienia innej jednostce, która jest również zamawiającym w rozumieniu przepisów dyrektyw (a ponadto jest to podmiot formalnie wyodrębniony ze struktur organizatora przetargu, samodzielnie podejmujący decyzję), to musi się stosować do odpowiednich regulacji zawartych w dyrektywie 93/3 Taki pogląd wyraził Trybunał Sprawiedliwości w sprawie Teckal Srl v. Comune di Viano and Azienda Gas-Acqua Conso- rziale (AGAC) di Reggio Emilia podnosząc, że przepisy dyrektywy 93/36 nie zawierają podobnego wyjątku, zatem ograniczanie zakresu podmiotowego byłoby niezgodne z prawem. Należy się zgodzić z komentarzem do cytowanego orzeczenia zawartym w P.P.L.R., z którego wynika, że rozróżnienie w zakresie podmiotowym obu dyrektyw jest niczym nieuzasadnione.

Nie można również zapomnieć o treści art. 2 ust. 2 dyrektywy 93/3 Wynika z niego, że w przypadku przyznania przez zamawiającego innemu podmiotowi (który sam nie jest zamawiającym) szczególnych lub wyłącznych praw działania w sektorze usług publicznych, w dokumencie przyznającym takie prawo zamawiający obowiązany jest zastrzec, by podmiot ten, udzielając zamówienia publicznego na dostawy osobom trzecim, powinien przestrzegać zasady niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową. Trybunał Sprawiedliwości w sprawie Unitron Scandinavia A/S and 3-S v. Danish Ministry of Agriculture, Food and Fisheries omawiając zakres przepisu art. 2 ust. 2 dyrektywy 93/36 wyjaśnił, że zasada niedyskryminacji, której podmiot posiadający szczególne lub wyłączne prawa ma podlegać, nie może być interpretowana wąsko i należy przyjąć, że obejmuje swoim zakresem również zasadę jawności.