Podejście różnych stron realizacji projektu inwestycyjnego do dokumentacji jest różne. Podmiot realizujący projekt – spółka celowa – występuje jako twórca lub współtwórca dokumentacji, lub też podmiot zlecający jej przygotowanie zewnętrznym firmom konsultingowym. Inne podmioty uczestniczące w finansowaniu projektów, np. instytucje finansowe, są w większym stopniu recenzentami otrzymanych opracowań.
Przejdźmy teraz do szczegółów. W finansowaniu projektów inwestycyjnych na zasadach „project finance” możemy mieć do czynienia ze zróżnicowaną dokumentacją,
zależnie od fazy projektu i momentu przystępowania inwestora do inwestycji. Jeśli projekt jest już w trakcie realizacji lub jest ukończony, podstawowym dokumentem, na podstawie którego podejmowana jest decyzja o udziale w przedsięwzięciu refinansowania już gotowego projektu, jest „due-diligence” projektu lub wybudowanej nieruchomości. Ma ono potwierdzić deklarowaną wartość nieruchomości. Jest to zarazem dowód, jak dotąd organizatorzy projektu radzili sobie ze związanym z nim ryzykiem. Due-diligence nieruchomości to zbadanie jej stanu prawnego, zbadanie stopnia jej komercjalizacji, czyli zdolności do generowania przychodu oraz wycena.
Zbadanie stanu prawnego nieruchomości obejmuje zbadanie natępujących kwesti:
– pełne prawo własności lub współwłasności,
– użytkowanie wieczyste,
– prawo pierwokupu,
– prawo wywłaszczenia,
– prawo eksmisji .
Podczas analizy „due-diligence” nieruchomości można posłużyć się następującymi źródłami informacji: księgi wieczyste, ewidencja gruntów i budynków, geodezyjna sieć ewidencji uzbrojenia terenu, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, tabele i mapy taksacyjne.