Omawiane orzeczenia wzbudziły dyskusję. Podnoszono nietrafność koncepcji, na podstawie której przy uznaniu, czy dany podmiot jest „państwem” w rozumieniu funkcjonalnym wprowadza się dodatkowy element posiadania lub nie osobowości prawnej. Z orzeczenia Trybunału wynikałoby bowiem, że niezależnie od zakresu wpływu władz państwowych na dany podmiot, jeżeli stanowi on odrębną osobę prawną, nie może być on uznany za będący częścią administracji państwowej, czyli za „państwo” w rozumieniu dyrektywy 77/6 Wydaje się, że takie podejście do interpretacji pojęcia „państwo” stoi w sprzeczności z innymi wcześniejszymi orzeczeniami Trybunału, których przedmiotem było roz-ważanie pojęcia „państwo” dla celów art. 28 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Prawdopodobnie Trybunał uznał, że nie ma potrzeby utrzymania tak szerokiej funkcjonalnej interpretacji pojęcia „państwo”, zwłaszcza w obliczu wprowadzonych zmian w obecnie obowiązujących dyrektywach regulujących rynek zamówień publicznych, które definiują pojęcie „zamawiającego” w oparciu o koncepcję przedstawioną w orzeczeniu Beentjes. Gdyby sprawa była rozpatrywana na gruncie obecnie obowiązującej dyrektywy o zamówieniach na dostawy Coillte Teoranta najprawdopodobniej bez żadnych zastrzeżeń byłaby uznana za „zamawiającego”. W oparciu o orzeczenie Coillte Teoranta można by się pokusić o sformułowanie wniosku, że pojęcie „państwa” dla celów interpretacji przepisów dotyczących zamówień publicznych jest rozumiane odmiennie i ma inny zakres niż na przykład pojęcie „państwa” w rozumieniu art. 28 traktatu. Jednak taka koncepcja mogłaby doprowadzić do niespójności i braku jasności w rozumieniu i stosowaniu norm prawa wspólnotowego. Tym bardziej, iż mogłaby mieć miejsce sytuacja, gdy konkretny podmiot zamawiający nie spełniałby łącznie wszystkich trzech przesłanek wymienionych w dyrektywach i trudno by było go zakwalifikować jako osobę prawa publicznego.

Definiowanie podmiotów zamawiających w dyrektywie sektorowej

Dla uzupełnienia należy stwierdzić, że dyrektywa 93/38 w znacznie odmienny sposób reguluje swój zakres podmiotowy obejmując również – obok podmiotów zamawiających omówionych powyżej – przedsiębiorstwa publiczne i niektóre podmioty prywatne, jeżeli tylko działają one w określonych sektorach gospodarki.