Przy omawianiu definicji pojęcia „organu zamawiającego” nie sposób pominąć istotnych koncepcji wyrażonych przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu Beentjes. Orzeczenie to było wynikiem sprawy rozpatrywanej jeszcze na gruncie starej dyrektywy 71/305, a spór dotyczył interpretacji pojęcia „państwo”. Zakres podmiotowy dyrektywy 71 /305 obejmował klasyczne formy administracji: państwo, administrację regionalną i lokalną, oraz tzw. podmioty publiczne (odpowiednik obecnych instytucji prawa publicznego) – w krajach z systemem prawa stanowionego były to ciała definiowane przez dwa warunki: musiały to być jednostki prawa publicznego (definicja ta była dosyć szeroka), a ponadto musiały być wpisane na listę włączoną do Aneksu natomiast w krajach o systemie common law były to jednostki po prostu wpisane na listę dołą-czoną do Aneksu. W przypadku państw Europy kontynentalnej dys-proporcja pomiędzy „zawartością” list a szerokim znaczeniem terminu „instytucji prawa publicznego” doprowadziła do powstania pytania, czy instytucja, która spełnia wszelkie warunki by być uznaną za „podmiot publiczny”, lecz nie jest wpisana na listę włączoną do Aneksu może być objęta przepisami dyrektywy 71/30

W sprawie Beentjes Trybunał analizował charakter prawny jednego z lokalnych organów obszaru Waterland. Nie posiadał on osobowości prawnej, formalnie był niezależny od państwa, chociaż jego skład i kompetencje zostały określone przez akt prawny, ale Holandia nie umieściła go na liście dołączonej do dyrektywy 71/ 30 Spór powstał w trakcie rozdziału zamówień publicznych przez tenże organ, którego decyzja została zakwestionowana przez firmę Beentjes, która twierdziła, że przedstawiona przez nią w ofercie cena była niższa, a dodatkowe warunki, na które powoływał się organ przyznający zamówienie jako na usprawiedliwienie swojej decyzji, nie były określone w ogłoszeniu o przetargu.