Ocena przedłożonych ofert przy zastosowaniu preferencji

W rażącej sprzeczności z zasadą równego traktowania pozostaje dopuszczalność oceny i wyboru przedłożonych ofert przy zastosowaniu systemu preferencji. Sytuacja taka oznacza, iż już na wstępie dochodzi do ograniczenia równych szans wszystkich oferentów. Preferencje najczęściej oznaczają korzystniejsze traktowanie niektórych oferentów ze względu na ich przynależność państwową (co ma znaczenie przy samej kwalifikacji przedsiębiorców) lub ze względu na miejsce pochodzenia oferowanych towarów lub na narodowość pracowników. Preferencje wiążą się z instrumentalnym traktowaniem systemu zamówień publicznych jako narzędzia do osiągania konkretnych celów wyznaczonych przez organy administracji lub po prostu z dyskryminowaniem przedsiębiorców zagranicznych. Preferencje mogą oznaczać, że jedynie oferty sprzedaży danych towarów będą brane pod uwagę, lub że oferty tych przedsiębiorców, którzy proponują określone produkty będą traktowane korzystniej przy ocenie złożonych ofert. Stosowanie preferencji we wspólnotowym prawie zamówień publicznych jest zakazane. Jedynym wyjątkiem, dotyczącym tzw. preferencji wspólnotowych, jest art. 36 dyrektywy 93/38 zawierający regulacje dotyczące stosowania preferencji i szczególnego traktowania ofert obejmujących towary pochodzące z państw trzecich, z którymi Wspólnota nie zawarła żadnych umów zapewniających porównywalny i skuteczny dostęp przedsiębiorstw wspólnotowych do rynków tych państw. Oferty takie mogą być odrzucone, jeżeli udział towarów pochodzących z takich państw trzecich przekracza 50% całkowitej wartości towarów objętych ofertą. Postanowienie to stosuje się jedynie w odniesieniu do miejsca pochodzenia towarów wymienionych w ofercie, niezależnie od narodowości oferenta.

Jeżeli dwie lub więcej ofert jest równoważnych w świetle przyjętych kryteriów udzielania zamówienia – zamawiający powinni preferować oferty, które nie mogą być odrzucone z powodów wyżej przedstawionych. Ceny tych ofert uważa się za równoważne dla celów zastosowania przepisu art. 36 dyrektywy 93/38, jeżeli różnice pomiędzy nimi nie przekraczają 3%.

You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.

Leave a Reply

Designed WP.
Poręczenie funkcja indosu

Gwarancja, jako czynność prawna, nie jest uregulowana jako osobny typ umowy w polskim kodeksie cywilnym. Dopuszczalność gwarancji wynika z art.353 i art. 391 kodeksu cywilnego....

Zamknij