Popyt na tych rynkach związany jest raczej z planami budżetowymi niż z mechanizmem cenowym. Bazuje również na konieczności spełniania pewnych zadań, wykonywanych w interesie publicznym. Często zdarzają się bliskie powiązania pomiędzy organami administracji a przedsiębiorcami dostarczającymi zamawiane dobra i usługi. Podejmowanie decyzji związanych z zakupami odbywa się przede wszystkim w oparciu o cenę, rzetelność i czynniki natury politycznej.

Rynki prywatne mogą być podzielone według obszaru geo-graficznego lub według określonego produktu czy usługi. Podział ten jest wynikiem powstawania karteli czy działań niezgodnych z zasadą uczciwej konkurencji, które to praktyki mogą prowadzić do nadużywania pozycji dominującej w celu wyeliminowania z gry rynkowej innych konkurentów i zwiększenia własnych zysków. Natomiast rynki publiczne mogą być podzielone jedynie geograficznie. Wynika to z tego, iż w przypadku rynków publicznych powstanie takiej sytuacji jest wynikiem nieuczciwych praktyk po stronie podmiotów odpowiadających za popyt. Związane jest to z odniesieniem tych praktyk do miejsca pochodzenia towaru lub usługi czy też do przynależności państwowej oferenta.

Taka segmentacja rynków publicznych – rynków zamówień publicznych prowadzi do powstania wyodrębnionych krajowych rynków. Takie rynki są ponadto w praktyce raczej przedmiotem protekcji niż działań zmierzających do zapewnienia konkurencji.

Z uwagi na tak znaczne różnice, unormowania dotyczące rynków prywatnych nie zawsze mogą znaleźć zastosowanie w odniesieniu do rynków publicznych. Okazuje się jednak, iż zarówno na rynkach publicznych, jak i prywatnych istnieją dwa elementy istotne przy podejmowaniu działań zmierzających do ich prawnej regulacji.