Zdaniem Komisji Wspólnot Europejskich wszystkie te elementy decydują – zgodnie z poglądami Trybunału wyrażonymi w orzeczeniu Beentjes – o uznaniu Coiłlte Teoranta za podmiot objęty pojęciem „państwo” w rozumieniu dyrektywy 77/62 o zamówieniach publicznych na dostawy. Trybunał Sprawiedliwości jednak zdał się nie podzielać opinii Komisji. Wprowadził on rozróżnienie pomiędzy sprawami Beentjes i Coiłlte Teoranta argumentując, że w pierwszym wypadku podmiot nie miał osobowości prawnej, natomiast Coiłlte Teoranta stanowi odrębną osobę prawną. Poza tym przedsiębiorstwo to nie udziela zamówień w imieniu organów władzy państwowej lub samorządowej. Trybunał uznał więc, że Coiłlte Teoranta nie może być uznana za „państwo” lub „lokalne czy regionalne organy administracji” w rozumieniu dyrektywy 77/6 W związku z powyższym pojawił się problem, czy

przedsiębiorstwo to może być uznane za „osobę prawa publicznego” również w rozumieniu dyrektywy 77/6 Punkt VI Aneksu I do dyrektywy 77/62 precyzował w odniesieniu do Irlandii, iż instytucjami takimi są „inne organy władzy publicznej, jeżeli udzielane przez nie zamówienia na dostawy towarów podlegają kontroli państwa”. Trybunał uznał, że skoro celem wspólnotowych regulacji harmonizujących procedury przetargowe jest otwarcie krajowych rynków zamówień i efektywna realizacja zasady wolnego przepływu towarów, to pojęcie „zamawiającego” musi być interpretowane w sposób funkcjonalny. Zdaniem Trybunału powiązania pomiędzy władzami państwowymi a Coillte Teoranta przekonują o możliwości, choćby pośredniej, sprawowania przez państwo kontroli nad polityką udzielania zamówień przez to przedsiębiorstwo. Taka możliwość istnieje, mimo iż formalnie nie ma żadnego takiego zastrzeżenia w akcie prawnym powołującym do życia Coillte Teoranta. W konsekwencji Trybu-nał stwierdził, że Coillte Teoranta jest „innym organem władzy publicznej” w rozumieniu punktu VI Aneksu I do dyrektywy 77/6