Konieczność regresu wystąpi ponadto w przypadku nieudokumentowanej wiarygodności krredytowej najemców lub nabywców nieruchomości. Zastosowanie pewnych elementów regresu do sponsorów projektu jest jednym ze sposobów zarządzania ryzykiem projektu. Zakres regresu do sponsorów projektu determinowany jest też przez formę prawną spółki celowej. Regres może funkcjonować do określonego momentu.

Regres w projekcie inwestycyjnym zabezpiecza jego wykonalność w fazie realizacji oraz wypłacalność w fazie eksploatacji. Regres ma chronić projekt przed zagrożeniami oraz zapewnić sprawne działanie funkcji celowej.

Na koniec tych rozważań praktyczna rada. Regres jest dla wielu sponsorów projektów inwestycyjnych czymś wstydliwym. Unika się go zatem za wszelką cenę jak ognia, powodzi lub innego nieszczęścia. Rzeczywiście, fakt przyjęcia w stosunku do siebie regresu umieszczony w raporcie rocznym sponsora, zwłaszcza firmy giełdowej, lub wykryty na etapie badania „due-diligence” przez zewnętrznych analityków rodzi różne pytania. Szczególnie dociekliwi mogą być obecni i przyszli akcjonariusze.

Czy jednak słusznie sponsorzy wystrzegają się skierowania do nich regresu, czyli odpowiedzialności za powodzenie projektu? Trzeba być świadomy faktu, że do pewnego stopnia substytutem regresu dla instytucji dostarczających zewnętrznego finansowania jest znaczny (przekraczający 20% ogółu nakładó- udział środków własnych w projekcie i potwierdzone zaangażowanie ich przez sponsorów przed sięgnięciem spółki celowej po zewnętrzne źródła finansowania. Wśród różnorodnych form zaangażowanych środków własnych przez banki udzielające finansowania zewnętrznego preferowane są formy zapewniające spółce celowej odpowiednią płynność. Chodzi tu o gotówkę i zbywalne papiery wartościowe. Wtedy dostarczyciele zewnętrznych źródeł finansowania są pewni, że sponsorzy zaryzykowali już dostatecznie dużo własnych środków i że dołożą wszelkich starań, aby projekt doprowadzić z sukcesem do końca, nie szczędząc trudu i dalszego zaangażowania w razie takiej potrzeby.