Jak już wcześniej wspomniano, zamówienia publiczne mogą być określone również jako system nabywania określonych dóbr dla celów wykonywania zadań o charakterze publicznym przez organy administracji i inne organy o charakterze publicznym. Instytucja zamówień publicznych stanowi proceduralny warunek wstępny, niezbędny dla dostarczania i dystrybucji usług publicznych, i to do takiego stopnia, iż stanowi istotny modus operandirynków o charakterze publicznym. Przyjęcie odpowiedniej polityki kierowania rynkiem zamówień publicznych ma ogromny wpływ na funkcjonowanie administracji publicznej, a niejednokrotnie stanowi przeszkodę w procesie integracyjnym, którego uczestnikiem jest dane państwo.

Również w historii europejskiej integracji ekonomicznej zamówienia publiczne stanowiły ważną część polityki przemysłowej państw członkowskich, zwłaszcza z uwagi na proces ich instrumentalizacji. Warto też wspomnieć, iż wczesne uregulowania wspólnotowe odnoszące się do zamówień publicznych dopuszczały możliwość stosowania systemów preferencyjnych w słabiej rozwiniętych regionach lub gałęziach gospodarki. W przypadku integracji europejskiej stosowanie zamówień publicznych w celu ochrony krajowych rynków zawsze musi być przeciwstawiane procesowi tworzenia wspólnego rynku odbywającego się w drodze stopniowego znoszenia wszystkich istniejących barier o charakterze pozataryfowym. Wspólnotowe regulacje odnoszące się do zamówień publicznych mają na celu „rozmontowanie” krajowych rynków publicznych i stworzenie rynku obejmującego zasięg całej Wspólnoty. Niestety tendencje do instrumentalizacji zamówień publicznych ewoluują w kierunku dzielenia rynków publicznych według granic państw członkowskich. Wiąże się to z ich przydatnością dla realizacji określonych celów, zwłaszcza z uwagi na globalną wartość udzielanych zamówień.