Opisywana wyżej sytuacja była typowa dla polskiego przemysłu stoczniowego na początku lat 9 Zastosowanie „project finance” w omawianym przypadku daje możliwość kontynuowania współpracy z wybranymi odbiorcami i możliwość realizacji określonych przychodów z wykonywania przedmiotu kontraktu. Wolumen przychodów może być większy, jeżeli macierzysta firma jest również udziałowcem spółki celowej. Daje to możliwość realizacji określonych zysków kapitałowych przez spółkę macierzystą.

Spółka celowa może być powołana do realizacji szeregu kontraktów. Tak zdarzyło się w polskim sektorze hutniczym w 2000 roku. Została wtedy powołana spółka pod nazwą Śląskie Towarzystwo Finansowe Silesia, którego zadaniem była koordynacja realizacji wielu kontraktów w branży hutniczej dla poszczególnych hut. Śląskie Towarzystwo Finansowe Silesia koordynuje proces finansowania tych kontraktów. W swojej działalności opiera się na akcjach Skarbu Państwa różnych sprywatyzowanych przedsiębiorstw. Akcje te zostały przez Skarb Państwa wniesione jako aport rzeczowy. Wniesione akcje są przez Towarzystwo Finansowe Silesia wykorzystywane w procesie pozyskiwania finansowania od banków. Służą jako zabezpieczenie prawne zaciąganych kredytów. Kredyty te pozyskiwane są pod zastaw akcji wniesionych przez Skarb Państwa. Skarb Państwa można zatem uznać za sponsora projektu wspierania hut realizowanego przez Towarzystwo Finansowe Silesia.

Finansowanie na zasadach „project finance” pozwala też na pozyskanie środków finansowych opierając się na posiadanych aktywach – na przykład atrakcyjnych nieruchomościach. Ilustruje to poniższy przykład: