Natomiast w przypadku dyrektywy sektorowej brak jest takich ograniczeń, albowiem przewiduje ona jedynie obowiązek określenia „obiektywnych kryteriów i zasad” bez odsyłania do zdolności finansowej czy technicznej uczestników postępowania.

Można przyjąć, że warunki wytwarzania produktów przyjazne środowisku mogłyby być stosowane jako kryteria selekcji w przypadku zamówień objętych dyrektywami klasycznymi, jeśli obowiązek taki może być wywiedziony z przepisów traktatowych nakładających na państwa członkowskie obowiązki w zakresie ochrony środowiska. Wspomnieć tutaj należy ponadto, iż w omawianym wcześniej orzeczeniu Beentjes Trybunał Sprawiedliwości orzekł, iż lista kryteriów udziału w postępowaniu nie jest zamknięta i możliwe jest wprowadzenie dodatkowego, niewymienionego w dyrektywach warunku, jeżeli nie wywiera on skutku bezpośrednio lub pośrednio dyskryminującego przedsiębiorstwa z innych państw członkowskich. Biorąc to pod uwagę można uznać, iż są pewne podstawy do przyjęcia, iż warunki dotyczące sposobu produkcji mogą w pewnych okolicznościach być uznane jako dopuszczalne kryteria selekcji.

Pewną podstawą do wykluczenia oferenta z udziału w po-stępowaniu mógłby być fakt popełnienia przez niego przestępstwa związanego z jego działalnością zawodową lub fakt dopuszczenia się poważnego wykroczenia zawodowego. Oczywiście chodzi tutaj o czyn karalny lub wykroczenie przeciwko regułom dotyczącym ochrony środowiska. Jednak w większości państw członkowskich zanieczyszczanie środowiska nie stanowi przestępstwa lub w praktyce nie jest ono ścigane. Działanie na rzecz ekologicznych procesów produkcji poprzez karanie za pewne zawinione działania mogłoby stanowić w postępowaniu o udzielenie zamówienia podstawę do wykluczenia, która ta podstawa byłaby zupełnie zgodna z prawem wspólnotowym.