W umowach najmu spotyka się klauzule na wypadek zmiany wysokości

czynszu w związku ze wzrostem obciążeń publiczno-prawnych (np. podatek od nieruchomości, podatek katastralny, opłaty adiacenckie w związku z art. 145 ustawy

o gospodarce nieruchomościami, podatku VAT od czynszu, opłat za użytkowanie wieczyste – art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Umowy najmu mogą przewidywać zakaz wynajmu powierzchni w danym budynku instytucji – konkurentowi.

W przypadku biurowców należy pamiętać, że zgodnie z praktyką rynkową powierzchnia, za którą najemcy płaci czynsz, nie obejmuje ścian konstrukcyjnych, schodów, wind. W przypadku, gdy kilka firm wynajmuje powierzchnię, czynsz za powierzchnię zajmowaną przez recepcję, wspólne toalety, kory tarze jest płacony według udziału w zajmowanej powierzchni. Ten współczynnik wspólnej powierzchni wynosi od 10 do 25% całej powierzchni. Zgodnie z polskim prawem umowa najmu może przyznać pewne zabezpieczenia jej wykonania przez wynajmującego. Przysługuje mu prawo zastawu na rzeczach najemcy wniesionych przez niego do przedmiotu najmu. (art. 670-671 k.c.). W umowie najmu mogą być zawarte różne formy zachęty dla najemców. Należą do nich: okres wolny od płacenia czynszu, zróżnicowanie czasowe stawek czynszu z pewnym okresem dochodzenia do ostatecznej wielkości, formy zachęt pieniężnych dla najemców w formule pokrywania kosztów adaptacji powierzchni do potrzeb. Decydując się na te formy zachęty, zarówno wynajmujący jak i najemca muszą być świadomi ich konsekwencji podatkowych.