Zakres definicji „zamawiającego” ujęty w dyrektywach wspólnotowych nie może być ograniczany przez krajowe regulacje prawne. Trybunał dodał ponadto, potwierdzając swoje stanowisko zajmowane w poprzednich sprawach, że państwo członkowskie nie może opierać się na wewnętrznych unormowaniach, praktyce czy innych okolicznościach dla usprawiedliwienia swojego zachowania sprzecznego z postanowieniami Traktatu lub innych wspólnotowych aktów prawnych. Niemożność sprawowania kontroli przez rząd Belgii nad poczynaniami Parlamentu Flamandzkiego nie stanowi okoliczności usprawiedliwiającej postępowanie niezgodne z zasadami wyrażonymi w dyrektywie o udzielaniu zamówień na roboty budowlane.

Należałoby tutaj jednak wspomnieć jeszcze o nowszych kry-tykowanych orzeczeniach: C-306/97 Connemara Machine Turf Company Ltd v. Coiłlte Teoranta i C-353/96 Komisja Wspólnot Europejskich v. Irlandia. Przedmiot rozpoznawanych spraw był podobny – chodziło mianowicie o rozstrzygnięcie, czy Coiłlte Teoranta może być uznana za zamawiającego w rozumieniu dyrektywy 77/6 Podmiot ten został powołany do życia na mocy ustawy i przybrał on formę przedsiębiorstwa o charakterze prywatnym. Zakres jego działalności obejmował zarówno zadania o charakterze publicznym, jak i prowadzenie działalności gospodarczej. Rząd Irlandii przekazał Coiłlte Teoranta ziemię i inne nieruchomości, w zamian za co wyemitowane przez przedsiębiorstwo akcje zostały w większości objęte przez Ministra Finansów. Podmiot ten został utworzony przez Ministra Energetyki, który też został wyposażony w szerokie uprawnienia dotyczące kontroli i nadzoru nad decyzjami podejmowanymi przez władze Coiłlte Teoranta, zmianami w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa i prowadzoną przez nie działalnością.