Na etapie kwalifikacji uczestników postępowania w zasadzie zamawiający może zastosować jedynie te kryteria, które są wyraźnie w dyrektywach wymienione. Natomiast w przypadku wyboru najkorzystniejszej oferty kryteria muszą się odnosić do takich przesłanek, które wskażą na ofertę najkorzystniejszą ekonomicznie. Jedyny wyjątek zawarty jest w art. 30 ust. 3 dyrektywy 93/37 i art. 35 dyrektywy 93/3 Na jego mocy państwa członkowskie mogą udzielać zamówień na podstawie innego kryterium niż najniższa cena lub kryteria oferty najkorzystniejszej ekonomicznie. Jest to możliwe tylko w ramach regulacji obowiązującej w chwili uchwalenia dyrektywy i gwarantującej preferencje na podstawie innych kryteriów, o ile oczywiście stosowana regulacja jest zgodna z Traktatem.

Pewien wyłom w interpretacji przepisów dyrektyw zwłaszcza w zakresie kwalifikacji uczestników postępowania stanowiło orzeczenie Beentjes, w którym Trybunał Sprawiedliwości poruszył kwestię dopuszczalności wprowadzenia nowego kryterium (chodziło tutaj o zatrudnianie bezrobotnych), które nie jest wprost przewidziane przez postanowienia dyrektyw. Orzeczenie to zostało szeroko omówione w rozdziale dotyczącym kwalifikacji uczestników, dlatego też nie ma potrzeby ponownego przytaczania stanu faktycznego. Orzeczenie to ma również duże znaczenie dla określenia dopuszczalności realizacji zadań związanych z ochroną środowiska, o czym będzie mowa poniżej.

Na marginesie należy jeszcze wspomnieć, iż wiele pytań, na jakie do tej pory nie ma jednoznacznych odpowiedzi na gruncie przepisów dyrektyw jest dosyć dokładnie określone w GPA, a zwłaszcza w krajowych załącznikach do tego porozumienia. Przykładowo wyłączenia takie dotyczą zamówień przyznawanych mniejszościom (Stany Zjednoczone, Kanada), małym i średnim przedsiębiorstwom (Kanada, Korea), programów wspierających sytuację niepełnosprawnych weteranów, kobiet (Stany Zjednoczone).