W dniu 22 marca 1988 r. przyjęto dyrektywę 88/295/EEC nowelizującą zamówienia na dostawy, a w dniu 18 lipca 1989 r. dyrektywę 89/440/EEC zmieniającą unormowania zamówień na roboty budowlane. Przepisy nowo przyjętych dyrektyw miały na celu zmniejszenie zakresu wyłączeń, możliwości stosowania procedur negocjacyjnych, rozszerzenie obowiązków związanych z publikacją ogłoszeń i zachowaniem terminów składania ofert oraz sprecyzowały zakres przedmiotowy dyrektyw.

Następnym etapem w liberalizacji było przyjęcie w dniu 18 czerwca 1992 r. dyrektywy 92/50/EEC koordynującej procedury udzielenia zamówień na usługi, w przeważającej mierze zbieżnej z dyrektywami dotyczącymi zamówień na dostawy i roboty.

Obecnie obowiązują więc wspólnotowe unormowania odnoszące się do zamówień na dostawy, roboty i usługi. W 1993 r. dokonano konsolidacji obu „starych” dyrektyw dotyczących zamówień na roboty i przyjęto 14 czerwca jednolity tekst dyrektywy 93/37/ EEC, i analogicznie postąpiono z dyrektywami dotyczącymi zamówień na dostawy przyjmując dyrektywę 93/36/EEC. Zamówienia publiczne objęte zakresem przedmiotowym dyrektyw dotyczą – ¦ w skali całej Unii Europejskiej – około 60% wszystkich zamówień udzielanych przez organy administracji i osoby prawa publicznego. Pozostałe kontrakty są zbyt niskiej wartości, by przekraczały progi ustalone w dyrektywach.

W dniu 10 maja 2000 r. Komisja Wspólnot Europejskich przyjęła dwa projekty nowych dyrektyw dotyczących udzielania zamówień publicznych. Jeden z nich reguluje koordynację procedur udzielania zamówień publicznych na dostawy, usługi i roboty budowlane i w zamierzeniu ma zastąpić trzy obecnie obowiązujące dyrektywy: 93/37, 93/36 i 92/5 Drugi z projektów dotyczy koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki i transportu.