Jak wiadomo zamówienia są przedmiotem umów o charakterze obligacyjnym. Powstają więc problemy ze ścisłym zdefiniowaniem treści i charakteru takich kontraktów. Pewne niejasności mogą mieć miejsce w przypadku konieczności odpowiedzenia sobie na pytanie, czy zamówienia mogą być również udzielane w ramach ogólniejszych umów zawieranych pomiędzy zamawiającym a wybranym kontrahentem. Takimi porozumieniami ramowymi w rozumieniu prawa zamówień publicznych są pewne dość ogólne porozumienia zawarte pomiędzy zamawiającym i dostawcą, a dotyczące ich współpracy w zakresie dostarczania towarów lub usług. W zależności od stopnia związania możemy je podzielić na dwie grupy:232

– tzw. umowy ramowe – zamawiający zobowiązuje się nabywać od konkretnego przedsiębiorcy towary lub usługi w ciągu pewnego czasu, a przedsiębiorca ten ma obowiązek dostarczać pewną ilość towaru lub dane usługi, których rodzaj, cena lub warunki ich świadczenia czy dostawy zostały wcześniej określone w umowie

– tzw. ogólne porozumienia ramowe – nie wiążąc stron określają jedynie warunki ewentualnej przyszłej współpracy w zakresie dostawy danych dóbr czy usług.

Powstaje pytanie, czy takie porozumienia są zamówieniami w rozumieniu stosownych dyrektyw czy może są nimi jedynie udzielane w ich ramach poszczególne kontrakty. Dyrektywy dotyczące zamówień publicznych w odróżnieniu od dyrektywy tzw.

sektorowej nie zawierają żadnych postanowień co do możliwości zastosowania wyżej omówionych porozumień ramowych. Niezależnie więc od tego, które z nich – porozumienie czy konkretne zamówienie uznać za podlegające dyrektywom, można jeszcze rozważać kwestię ich dopuszczalności. Z uwagi bowiem na dłuższy czas ich trwania mogą one w znacznym stopniu eliminować konkurencję na rynku zamówień publicznych wyłączając z niego innych kontrahentów. W obecnym stanie prawnym problem ten nie jest rozstrzygnięty.