Treść preambuły znajduje odzwierciedlenie w art. III GPA z 1994 r., który za podstawę przyjmuje zastosowanie zasady narodowego traktowania oraz Klauzuli Najwyższego Uprzywilejowania (KNU). Reguły te rządzą również umowami GATT i GATS, których zakres w zasadzie nie obejmuje zamówień publicznych.

Jeżeli chodzi o zasadę narodowego traktowania, to art. III GPA z 1994 r. wymaga, by państwa traktowały produkty i usługi pochodzące z innych stron Porozumienia w sposób nie mniej korzystny niż produkty i usługi pochodzenia krajowego. To samo dotyczy traktowania przedsiębiorców (dostawców i usługodawców) pochodzących z innych państw – zakładając oczywiście, iż oferują towary i usługi pochodzące z państw-stron GPA. Podmioty zamawiające nie mogą wykluczyć z postępowania uczestników pochodzących z innych państw, ani też stosować preferencyjnych systemów oceny ofert dostawców czy usługodawców krajowych. Zakazane są również wszelkie formy nacisku na zagranicznych kontrahentów, by wchodzili oni w kooperację z krajowymi podmiotami, czy też, by przy wykonywaniu zamówienia korzystali z krajowych towarów i pracowników.

Ponadto art. III ust. 2 GPA z 1994 r. zakazuje rozróżnienia pomiędzy przedsiębiorstwami krajowymi na podstawie stopnia, w jakim podmioty zagraniczne mają w nich udziały lub na podstawie osoby właściciela. Oznacza to, iż dostawcy i usługodawcy tworzący oddziały swoich przedsiębiorstw w poszczególnych państwach, zgodnie z obowiązującym w nich prawem powinni być traktowani w taki sam sposób, jak i inne podmioty krajowe. Ustęp ten najprawdopodobniej dotyczy jedynie sytuacji, w których to własność lub udziały krajowych przedsiębiorstw należałyby do podmiotów pochodzących z innych państw-stron GPA, jednak nie wynika to bezpośrednio z treści art. III ust. 2 GPA.

Sytuacji krajowych podmiotów dotyczy również art. III ust. 2 (b) GPA z 1994 r., który nakazuje jednakowe traktowanie wszystkich krajowych oferentów niezależnie od tego, z jakiego kraju pochodzą oferowane przez nich towary czy usługi, zakładając oczywiście, że krajami tymi są strony Porozumienia. Takie zobowiązanie nałożone na podmioty zamawiające wiąże się z celami, jakie stawia sobie Porozumienie, a mianowicie z otwarciem rynków zamówień publicznych, jak również jest ważne i z tego powodu, iż handel międzynarodowy związany z zamówieniami odbywa się zazwyczaj raczej poprzez filie lub oddziały zagranicznych przedsiębiorstw niż w drodze klasycznego importu.