Dyskryminacja nie wynika z faktu istnienia różnych przepisów prawnych w poszczególnych państwach członkowskich, gdyż naruszenie art. 12 TWE ocenia się tylko w działaniach jednego podmiotu w różnych sytuaq’ach. Istnienie różnych przepisów w poszczególnych państwach członkowskich nie stanowi dyskryminacji o ile nie istnieją szczególne unormowania wspólnotowe harmonizujące daną dziedzinę, i o ile wszystkie inne reguły prawa wspólnotowego są przestrzegane. Ponadto prawo do równego traktowania nie zależy od wzajemności pomiędzy poszczególnymi państwami.

Zasada równego traktowania obowiązuje jedynie w ramach Wspólnoty Europejskiej, albowiem Traktat nie zawiera żadnej ogólnej reguły dotyczącej niedyskryminacyjnego traktowania podmiotów spoza obrębu Wspólnoty. Ponadto art. 306 (poprzedni 23- TWE stwierdza, iż jego postanowienia nie stanowią przeszkody dla istnienia lub zacieśnienia unii regionalnych miedzy Belgią a Luksemburgiem albo między Belgią, Luksemburgiem a Holandią w zakresie, w jakim zastosowanie Traktatu nie narusza celów tych unii regionalnych. Treść tego artykułu uprawnia wymienione w nim państwa członkowskie do stosowania – jako odstępstwa od wspólnotowych reguł – unormowań obowiązujących w ramach tworzonych przez nie unii regionalnych mających charakter bardziej zaawansowanych niż wspólny rynek.

W przypadku braku norm prawa wspólnotowego każde z państw może dowolnie określić zasady, zgodnie z którymi przedsiębiorstwa utworzone na ich terytorium mogą prowadzić swoją działalność, jeżeli tylko wprowadzone zasady są jednakowe dla wszystkich podmiotów. Nie będzie więc dyskryminacją fakt, iż w porównaniu z prawem innego państwa członkowskiego ustalone reguły mają charakter bardziej restrykcyjny.