Trybunał Sprawiedliwości orzekł, iż obowiązek powiadomienia Komisji spoczywa na zamawiających, a nie na państwu członkowskim – implementując postanowienia dyrektywy 93/38 nie może ono samodzielnie określić zakresu wyłączenia na gruncie art. Ponadto Trybunał stwierdził, że w świetle brzmienia i celu art. 8 przesłanka wyłączenia charakteryzująca się tym, iż „inne podmioty mogą swobodnie zaoferować te same usługi na tym samym obszarze geograficznym i na zasadniczo tych samych warunkach” musi być weryfikowana nie tylko w odniesieniu do istniejącego stanu prawnego, ale i do stanu faktycznego. Badaniu powinien podlegać fakt istnienia lub niemożliwości świadczenia usług alternatywnych, czynniki cenowe, pozycja zamawiającego na rynku usług telekomunikacyjnych i ewentualnie inne ograniczenia natury prawnej i faktycznej, tak by wyłączenie miało miejsce w sytuacji istnienia rzeczywistej konkurencji na danym rynku.
W swoim Komunikacie z 10 maja 1999 r. Komisja Wspólnot Europejskich podała listę usług telekomunikacyjnych wyłączonych z zakresu stosowania dyrektywy 93/38 na podstawie art. 8 tejże dyrektywy oraz państwa członkowskie, na obszarze których wyłączenie to obowiązuje. W uzasadnieniu Komisja podaje, że stosowanie ograniczeń wynikających z konieczności stosowania postanowień dyrektywy 93/38 nie jest usprawiedliwione w momencie, gdy na danym rynku istnieje efektywna konkurencja w sferze usług telekomunikacyjnych, co ma miejsce zwłaszcza z uwagi na liberalizację tegoż sektora, podejmowaną w wielu państwach członkowskich.
Leave a reply