Celem polityki zamówień publicznych opartej na zasadzie ekonomicznego kryterium wyboru jest zapewnienie skutecznej konkurencji przez zwiększenie przejrzystości procedur przetargowych, ograniczanie zakresu, w jakim decyzje mogą być podejmowane przez organy zamawiające na zasadzie swobodnego uznania oraz zapewnienie sprawnego systemu informacji o zamówieniach. Takie podejście do polityki zamówień związane jest także z realizacją określonych celów: nabycia dobra lub usługi na najkorzystniejszych warunkach, z czym wiąże się cel efektywnego wydatkowania środków publicznych, zapewnienie rzetelności i uczciwości w procesie podejmowania decyzji.
Przy rozpatrywaniu przedłożonych ofert wszelkie czynniki pozaekonomiczne w zasadzie nie wpływają na ostateczną decyzję o przyznaniu zamówienia. Akceptowane jednak mogą być takie wymagania organu zamawiającego, które co prawda nie mają charakteru stricte ekonomicznego, jednak nie dyskryminują one żadnego z oferentów. Organy oprócz przedstawienia dokumentów zapewniających o tym, że dany przedsiębiorca posiada zarówno zdolność finansową, jak i techniczną do wykonania umowy, mogą żądać, by zapewnione zostały przykładowo warunki bezpiecznego wykonywania określonych prac, uczciwe płace lub by przedsiębiorca zatrudnił określoną liczbę osób niepełnosprawnych.
Koncentrując się na ekonomicznych aspektach konkurencji pomiędzy oferentami można stwierdzić, że jest to pozytywny wybór, jeżeli chodzi o skuteczność ekonomiczną, ale z drugiej strony może to prowadzić do obniżenia jakości oferowanych usług i warunków pracy. Istnieje bowiem tendencja wśród prywatnych przedsiębiorców do maksymalizacji zysku poprzez pogarszanie jakości wyrobów i usług oraz warunków pracy. Oparcie się na jedynie ekonomicznym kryterium wyboru oferty najkorzystniejszej cenowo może prowadzić do tego, że oferenci będą umyślnie zaniżać szacunkowe ceny przedstawione w ofertach w nadziei na wygranie kontraktu i na późniejszą renegocjację jego warunków.
Leave a reply