W polskiej literaturze ekonomicznej brakowało przy tym pozycji, która oprócz łącznego omówienia powyższych kwestii, uwzględniłaby realia prawne obowiązujące w Polsce, a odnoszące się do zastosowań „project finance”. Uzupełnienie tej luki wydawniczej to nie tylko sztuka dla sztuki, ale też wskazówka dla praktyki gospodarczej. Należy bowiem pamiętać, że metoda „project finance” jest metodą wszechstronną i może mieć zastosowanie do w wielu przedsięwzięciach, zarówno do inwestycji o charakterze rzeczowym (nieruchomości), infrastrukturalnym, jak i do inwestycji finansowych w obszarze fuzji i przejęć lub wspomaganych wykupów przedsiębiorstw i ich zorganizowanej części. Dla podmiotów niefinansowych „project finance” to możliwość realizacji nowych transakcji finansowych i szansa na mobilizację kapitału. Rola „project finance” w polskiej gospodarce będzie wzrastać z kilku powodów. Po pierwsze istnieje potrzeba włączania prywatnego kapitału do finansowania przedsięwzięć w sektorze publicznym (budowa linii metra, szybkich tramwajów, szkół, obiektów kultury fizycznej, a nawet domów opieki i więzień). Podmioty gospodarcze będą ponadto dążyć do pomnażania wartości dla akcjonariuszy (maximization of the shareholder value), co będzie się wiązać z angażowaniem się w nowe projekty, często nie związane z podstawowym profilem działalności oraz z podejmowanymi działaniami restrukturyzacyjnymi, np. z refinansowaniem posiadanych nieruchomości. Upowszechnianiu „project finance” będzie też sprzyjać napływ kapitału zagranicznego i inwestycje w nowe przedsięwzięcia, szersza znajomość zagadnień „project finance” powinno stworzyć krajowym podmiotom płaszczyznę porozumienia z zagranicznymi inwestorami. Ma to duże znaczenie, biorąc pod uwagę obecność Polski w OECD i realne perspektywy integracji Polski z Unią Europejską.
Leave a reply