Pojęcie „organu zamawiającego”

Definicje podmiotu zamawiającego w ujęciu dyrektyw klasycznych

Przepisy dyrektyw o zamówieniach publicznych definiują pojęcie „organu zamawiającego” określając jednocześnie podmiotowy zakres regulacji w nich ujętych. Organem udzielającym zamówienia publicznego może być:

– organ państwowy, samorządowy, regionalny lub lokalny,

– instytucja (osoba) prawa publicznego,

– stowarzyszenie złożone z jednego lub większej liczby takich organów lub instytucji (osób) prawa publicznego.

Natomiast zakres pojęcia „instytucja (osoba) prawa publicznego” obejmuje każdy podmiot spełniający następujące trzy kryteria:

– musi być on utworzony w celu zaspokajania określonych potrzeb, których zaspokojenie leży w interesie publicznym, przy czym potrzeby te nie mają charakteru komercyjnego ani przemysłowego,

– posiada osobowość prawną,

– finansowany jest w przeważającej mierze przez organy państwowe, samorządowe lub regionalne albo przez inne osoby prawa publicznego, lub też organy te kierują albo nadzorują kierowanie takim ciałem, albo mają prawo wyboru ponad połowy liczby ogólnej członków rad nadzorujących działalność takiego podmiotu.

Oprócz zdefiniowania organów zamawiających, dyrektywy w swoich postanowieniach przewidują możliwość wyłączeń zarówno o charakterze podmiotowym, jak i przedmiotowym. W niniejszej

części trzeba zatem wspomnieć o treści art. 6 dyrektywy 92/50, który przewiduje, że dyrektywy nie stosuje się do udzielania zamówień publicznych na usługi podmiotowi, który sam jest zamawiającym „na podstawie jego wyłącznego prawa, przysługującego mu według opublikowanego przepisu prawnego lub aktu administracyjnego, pod warunkiem, że przepisy te są zgodne z Traktatem”„.