Prokonkurencyjna orientacja systemów wynagrodzeń

Sprawą zasadniczą staje się prokonkurencyjna orientacja systemów wynagrodzeń, a więc takie ich kształtowanie, by wspierały pozycję konkurencyjną firm i pracowników . To z kolei oznacza konieczność większej elastyczności wynagradzania.

Zwiększeniu elastyczności służy: rosnący udział ruchomych składników wynagro-dzeń, wynagradzanie za wyniki pracy (szczególnie grupowe), rozszerzanie różnych form partycypacji finansowej pracowników oraz wynagradzanie za kompetencje. Ta nowa forma różnicowania wynagrodzeń jest również jednym ze sposobów indywidualizacji wynagrodzeń, przejawiającej się w decentralizacji negocjacji placowych oraz silniejszym uzależnieniu wysokości i wzrostu wynagrodzeń od indywidualnych osiągnięć. Służą temu także wynagrodzenia pakietowe, programy kafeteiyjne, jak też zasada stosowania wewnątrz firmy rozwiązań płacowych dostosowanych do specyfiki występujących grup pracowniczych.

Prokonkurencyjność wynagrodzeń w wymiarze indywidualnym znajduje odbicie we wzroście udziału wynagrodzeń ruchomych zależnych od efektów pracy w wynagrodze-niach łącznych. W powiązaniu z rozwojem grup zadaniowych większego znaczenia nabierają wynagrodzenia grupowe (premie i inne formy wynagrodzeń ruchomych), wypłacane w oparciu o ocenę efektów lub kompetencji bądź jednych i drugich .