Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską

Równe traktowanie sprzyja konkurencji, ale i umożliwia prawidłowe dysponowanie środkami publicznymi. Dlatego też – niezależnie od zakresu tej zasady – jest ona podstawą zarówno ponadnarodowych systemów zamówień publicznych (gwarantuje otwarcie rynków i wzrost konkurencji), jak i krajowych rynków zamówień (zapewnia efektywne wydatkowanie środków publicznych).

Zastosowanie przepisów Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską nie normuje odrębnie samego rynku zamówień publicznych, jednak powszechnie przyjmuje się już od samego początku, że pewne jego ogóle postanowienia odnoszą się również do zamówień. Istotnym jest, iż wszystkie zamówienia niezależnie od ich wartości muszą być udzielane zgodnie z ogólnymi zasadami wyrażonymi w Traktacie. W niniejszym rozdziale zostaną pokrótce przedstawione najważniejsze uregulowania traktatowe w świetle ich zastosowania przy udzielaniu zamówień publicznych. Najważniejsze z nich są umieszczone w art.: 28 (dawny 30), 43 (dawny 52), 49 (dawny 59), 12 (dawny – oraz 82 (dawny 8- i 87 (dawny 92).

Większość z tych przepisów dotyczy wolności związanych z tworzeniem wspólnego rynku i znoszeniem jakichkolwiek ograniczeń w handlu pomiędzy krajami członkowskimi. Postanowienia, które zostaną poniżej omówione, są istotne nie tylko ze względu na samą procedurę udzielania zamówień, ale i z uwagi na pewne gwa-

rancje, jakie niosą ze sobą dla reguły równego traktowania w zakresie zakazu dyskryminacji zagranicznych przedsiębiorców. Jak z poniżej cytowanych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości wynika, naruszenie konkretnych przepisów prawa zamówień publicznych może stanowić jednocześnie naruszenie określonych postanowień Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Wynika to z roli, jaką czasami państwa członkowskie nadają systemowi zamówień publicznych i poprzez dyskryminacyjne traktowanie zagranicznych uczestników faworyzują krajowe firmy i towary.