Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 93/38

Dyrektywa nie precyzuje jednak, kiedy przesłanki z art. 2 ust. 4 są spełnione, czy wystarczy, by przepisy prawa krajowego zezwalały każdemu podmiotowi na równych warunkach (oczywiście przy spełnieniu pewnych wymagań) na prowadzenie działalności w zakresie usług transportowych czy też konieczne jest funkcjonowanie rzeczywistej konkurencji na danym rynku (co nie byłoby możliwe przy istnieniu na przykład jednego przedsiębiorstwa zamawiającego posiadającego pozycję dominującą – warunki świadczenia usług nie byłyby de facto te same).

Postanowienia dyrektywy obejmują swoim zakresem również udostępnianie lub obsługę sieci telekomunikacji publicznej oraz świadczenie jednej lub większej liczby publicznych usług tele-komunikacyjnych. Usługami tego typu są usługi telekomunikacyjne, których świadczenie państwa członkowskie powierzyły odrębnie jednej lub kilku jednostkom telekomunikacyjnym. Jednak znaczne ograniczenie zastosowania unormowań wspólnotowych wprowadza art. 8 dyrektywy, który wyłącza z zakresu jej stosowania zamówienia udzielane przez podmioty działające w sektorze telekomunikacji wyłącznie w celu umożliwienia im dostarczania jednej lub większej liczby usług telekomunikacyjnych, jeżeli inne podmioty mogą swobodnie zaoferować te same usługi na tym samym obszarze geograficznym i na zasadniczo tych samych warunkach.

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 93/38 przewiduje, że zamawiający są zobowiązani powiadomić Komisję Wspólnot Europejskich, na jej wniosek, o wszelkich usługach, które uznają za wyłączone z zakresu omawianej dyrektywy na mocy art. 8 ust. Komisja może okresowo ogłaszać w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich listy kategorii czynności, które uważa za objęte tym wyłączeniem. W orzeczeniu The Queen v. H.M. Treasury, ex parte British Telecomunications pic.