Pierwsza z możliwych sytuacji dotyczy tradycyjnego finansowania zwanego finansowaniem opartym na bilansie firmy lub finansowaniu na zasadach „Corporate Financing”. Projekt realizuje tutaj od dawna funkcjonująca firma lub inny podmiot (np. jednostka samorządu terytorialneg- o określonej przeszłości i dorobku, opierając się na posiadanej kadrze menedżerskiej lub administracyjnej. Zabezpieczeniem prawnym spłaty zewnętrznych środków finansowych są różnorodne aktywa danej firmy (podmiotu), niekonieczne ściśle związane z realizacją danego przedsięwzięcia. Realizacja projektu zmienia wygląd bilansu danej firmy. W aktywach pojawiają się nowe inwestycje, a później nowe środki trwałe po przekazaniu inwestycji do eksploatacji. Tak dzieje się w przypadku lak zwanych inwestycji
o charakterze rzeczowym. W przypadku inwestycji o charakterze finansowym w bilansie po dokonaniu inwestycji pojawiają się nabyte aktywa finansowe (udziały, akcje). W pasywach, zależnie od struktury finansowania, następuje albo wzrost kapitału, albo różnorodnych kategorii zobowiązań związanych z korzystaniem z zewnętrznych źródeł finansowania (pożyczki, kredyty bankowe o różnym okresie zapadalności, emisje dłużnych papierów wartościowych).
W finansowaniu na zasadach „Corporate Financing” dopuszczalna jest sytuacja, w której jeden z rodzajów działalności danego podmiotu subsydiuje inną działalność. Powodzenie danego projektu inwestycyjnego jest ważne, ale nie odgrywa kluczowego znaczenia, ponieważ inne rodzaje działalności danego podmiotu są na tyle rentowne, że mogą wesprzeć firmę, jeżeli projekt inwestycyjny zakończy się niepowodzeniem.
Leave a reply