Brak jakichkolwiek form regresu do sponsorów projektu, szczególnie przy niskim lub odroczonym w czasie momencie zaangażowania w projekt ich własnych środków jest klasyczną sytuacją dla „project finance”. Można śmiało zaryzykować twierdzenie, że w warunkach polskich w każdym przypadku żądanie regresu wystąpi na pewno, pozostanie tylko pytanie o jego formę i zakres. Istniejąca praktyka gospodarcza pokazuje, że od strony formalnej regres do sponsorów projektu, rozumiany właśnie jako ich odpowiedzialność za powodzenie projektu, może przyjąć formę:

– poręczenia cywilnego

– poręczenia wekslowego

– gwarancji bankowych zabezpieczających wykonanie zobowiązań związanych z realizacją projektu

– zobowiązania sponsorów do dokapitalizowania projektu (umowa wsparcia projektu tzw. contribution agreement)

– podporządkowania przez sponsorów udzielonych pożyczek

– ustanowienia przez sponsorów projektu na swym majątku zabezpieczeń prawnych zewnętrznych środków finansowych, służących finansowaniu projektu, sponsorzy projektu występują wtedy jako osoba trzecia, na której majątku ustanawianie są zabezpieczenia prawne spłaty kredytów (kaucje, blokady środków, hipoteki na nieruchomościach, zastawy na majątku trwałym i obrotowym, przewłaszczenia). Preferowane są tu zabezpieczenia najbardziej płynne, a więc kaucje i blokady środków pieniężnych, one też z grona możliwych zabezpieczeń będą poddane dalej bliższej prezentacji

– akredytywy typu „standby” otwartej przez sponsorów projektu

– wystawienia przez sponsorów projektu tzw. letter of comfort za zobowiązania spółki celowej

– utworzenia rachunków zastrzeżonych typów „escrow” lub rachunku obsługi zadłużenia.

Jak widać dostarczyciele zewnętrznych środków finansowych zwracają uwagę na stosunek sponsorów do projektu.