Problematyka zamówień publicznych może być rozważana i badana w rozmaitych aspektach. Można zamówienia traktować jako jeden z elementów rynku, jako tradycyjny instrument, za pomocą którego poszczególne państwa osiągają wyznaczone cele o charakterze ekonomicznym, politycznym lub społecznym. Zamówienie może być rozpatrywane również w nawiązaniu do przedmiotu umowy zawieranej w drodze przetargu, którego poszczególne elementy są określone w ustawie normującej również i późniejszą pozycję stron zawartego kontraktu. Nieco inaczej traktowane są zamówienia z punktu widzenia prawa międzynarodowego, a zwłaszcza prawa wspólnotowego, gdzie stanowią jeden z elementów wspólnego rynku, bez którego integracja ekonomiczna państw członkowskich nie byłaby pełna. W przypadku prawa wspólnotowego – gdzie większość barier na drodze do utworzenia wspólnego rynku, takich jak cła i kontyngenty została już zniesiona – zwrócono uwagę na bardziej subtelne metody praktyk protekcjonistycznych, takich jak choćby dyskryminacja w zamówieniach publicznych. Otwieraniu poszczególnych rynków miało służyć rygorystyczne przestrzeganie zasady równości i tych wszystkich przepisów prawa zamówień, które kształtują proces udzielania zamówień jako zjawisko o ściśle ekonomicznym charakterze- bez możliwości jego instrumentalizacji i wykorzystania do osiągania wybranych celów społecznych czy politycznych.

Do nakładów inwestycyjnych możemy zaliczyć zatem wydatki związane z przygotowaniem inwestycji do realizacji oraz wydatki poniesione w trakcie jej realizacji aż do momentu przekazania obiektu do użytkowania. Chodzi tu o:

– nabycie gruntów i innych składników majątku trwałego oraz koszty ich budowy i montażu

– założenie

Inny jest bowiem cel tej drugiej instytucji, która będąc jednym z wstępnych etapów postępowania o udzielenie zamówienia ma na celu wyeliminowanie z jego zakresu przedsiębiorców niewiarygodnych i niedających gwarancji prawidłowego zrealizowania umowy. Natomiast celem shortlistingnie jest już badanie spełnienia przez oferentów podstawowych kryteriów „zdolności” do wykonania zamówieni...

Finansowanie spółek specjalnego przeznaczenia powołanych specjalnie do realizacji danego kontraktu przebiega według pewnego schematu:

– podpisanie przez firmę macierzystą kontraktu z odbiorcą (tutaj bardzo ważne znaczenie ma odpowiednie sformułowanie kontraktu, zabezpieczające interesy firmy macierzystej oraz sprawdzenie wiarygodności finansowej odbiorcy: kontrakt powinien dawać możliwość cesji praw z kontraktu na inny podmiot)

Jeżeli chodzi o zastosowanie przepisu art. 82 TWE, to zakazuje on nadużywania przez jedno lub kilka przedsiębiorstw swej dominującej pozycji na wspólnym rynku lub na znacznej jego części w takim zakresie, w jakim może to wpłynąć na handel miedzy państwami członkowskimi. Przedsiębiorstwo uważane jest za dominujące na rynku, na którym ma tak silną pozycję ekonomiczną, która umożliwia mu prowadzenie działalności w znacznym zakresie w sposób niezależny od innych konkurentów, odbiorców i konsumentów.

Procedura przetargowa wykształciła się w Anglii, a rozwój jej przypadł na początek XX w., kiedy to stanowiła formę zabezpieczenia strony kupującej przed warunkami narzucanymi przez monopole, a obecnie stała się coraz częściej stosowanym sposobem zawierania umów zarówno w krajowym, jak i międzynarodowym obrocie gospodarczym.

Jak było zaznaczone w poprzednim podrozdziale, kluczowym elementem dla finansowania na zasadach „project finance” jest utworzenie spółki celowej o odpowiedniej formie prawnej. W przypadku spółki celowej realizującej projekty deweloperskie istotny jest wybór sposobu transferu danej nieruchomości do takiej spółki.

W praktyce gospodarczej w projektach deweloperskich najbardziej rozpowszechnione są następujące metody transferu nieruchomości do spółki celowej: