W doktrynie prawa wspólnotowego przyjmuje się, że na mocy orzeczenia Beentjes nakazującego funkcjonalną interpretację pojęcia „państwo” organy takie są obowiązane stosować zasady określone w dyrektywach przy udzielaniu zamówień publicznych.

Kompetencja do decydowania o tym, czy dany podmiot jest „państwem” i czy stanowi on czy nie część administracji publicznej należy do sądów krajowych. Trybunał podał jedynie wskazówki i określił w sposób ogólny kategorie podmiotów, które mogą być uznane za objęte zakresem tego pojęcia.

Definicją pojęcia „państwo” w nawiązaniu do tekstu dyrektywy o zamówieniach publicznych na roboty budowlane Trybunał zajmował się również w orzeczeniu Komisja Wspólnot Europejskich v. Belgia – pytanie dotyczyło kwestii, czy Parlament jako organ niezależny przy udzielaniu zamówień obowiązany jest stosować wspólnotowe przepisy zawarte w przedmiotowej dyrektywie. Trybunał stwierdził, iż w zakres pojęcia „państwo” wchodzą wszystkie organy państwowe zarówno władzy ustawodawczej, wykonawczej, jak i sądowniczej. W przypadku państwa federalnego pojęcie to obejmuje również odpowiednie organy działające na poziomie kraju związkowego. Konkludując Trybunał uznał Parlament Fla-mandzki za część „państwa” w rozumieniu dyrektyw. Stwierdził przy tym, że nie miał znaczenia fakt nieobjęcia tego organu zakresem podmiotowym krajowych regulacji dotyczących zamówień publicznych, z uwagi na jego niezależność gwarantowaną konstytucją i co za tym idzie – niepodleganie organom władzy wykonawczej.