Możliwość zaspokojenia zastawnika poprzez przejęcie przez niego przedmiotu zastawu musi być określone w umowie zastawniczej. Jest to odnotowywane w rejestrze zastawów. W umowie zastawniczej musi być też ściśle określona wartość przedmiotu zastawu. Przejęcie na własność zastawu rejestrowego następuje po upływie terminu wykonania zobowiązania zabezpieczonego zastawem z dnia złożenia przez zastawnika oświadczenia o przejęciu na własność (art. 22 ust. 2 ustawy). Zastawnik powinien złożyć stosowne oświadczenie w formie pisemnej. Zastawca w ciągu 7 dni od daty zawiadomienia może albo zaspokoić zastawnika, albo wystąpić na drogę sądową, aby ustalić, że wierzytelność nie istnieje albo nie jest wymagalna w całości lub w części. Tak stanowi art. 25 omawianej ustawy. Zastawnik ma obowiązek w ciągu 14 dni od przejęcia

511 Ustawa z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów' (Dz. U. Nr 149, poz. 703 ze zm.).

rozliczyć się z zastawcą i ewentualnie wydać nadwyżkę zastawcy, o ile wartość przejętych udziałów jest wyższa niż zaspokajana wierzytelność. Przejęcie przedmiotu zastawu przez zastawnika w myśl art. 22 omawianej ustawy nie wyczerpuje wszystkich możliwości zaspokojenia zastawnika w trybie pozaegzekucyjnym, a więc bez pośrednictwa sądu i komornika. Art. 24 ustawy daje możliwość realizacji zastawu przez sprzedaż rzeczy zastawionej na wniosek zastawnika. Dodatkowo art. 27 ustawy daje też możliwość zaspokojenia zastawnika z dochodu osiąganego z przedsiębiorstwa zastawcy przez jego zarząd, jeżeli w skład przedsiębiorstwa wchodzi przedmiot zastawu.