– Czy wyraźnie widać sukcesy, które odniósł podczas realizacji zadań zawodowych, czy też autor wyliczył jedynie zakres swych obowiązków?

– Czy czytelnik dostrzega logiczne związki między przedstawionymi w życiorysie kwestiami zawodowymi? Czy autor nie tylko wyliczył swe dodatkowe kwalifikacje, np. znajomość języków obcych lub obsługi komputera, lecz opisał je w taki sposób, by czytelnik mógł zorientować się w poziomie jego wykształcenia?

– Czy autor wspomniał o swojej działalności społecznej, publikacjach, hobby i cechach charakteru? Zaskakujące, jak niewiele w tym punkcie szkolenia mam już do dodania. Uczestnicy zdążyli się bowiem zorientować, że większość życiorysów nie jest zbyt przekonująca, nawet jeśli odpowiada formalnym wymogom. Zrozumieli, że w ich życiorysach nie widać tych wszystkich zalet, które odkryli w sobie poprzedniego dnia. Otrzymali także podręczne narzędzie pozwalające im ocenić, co z merytorycznego punktu widzenia jest istotne w ich biografiach zawodowych. Ten rodzaj zajęć odciąga uwagę uczestników od zbyt silnej koncentracji na formalnych aspektach życiorysu. W tym momencie obecni zdają już sobie sprawę z tego, że po intensywnej pracy nad własną biografią, mocnymi oraz słabymi stronami, życiorys niemal sam się pisze.

Na zakończenie oceny życiorysów dorzucam jeszcze kilka własnych uwag, podsuwam propozycje merytorycznych ulepszeń16 i wyświetlam na planszy przykłady różnych życiorysów . Na tym etapie dochodzi z reguły do ostrej konfrontacji moich zaleceń z informacjami posiadanymi przez uczestników. Wprawdzie w tym punkcie zajęć sami się już orientują, że sugerowane poprawki dotyczące treści życiorysów były słuszne, niemniej jednak przywołują opinie popularnych poradników oraz zewsząd otrzymywane rady dotyczące tego, co dziś koniecznie wypada lub czego w żadnym wypadku nie należy robić. Konsultantowi pod żadnym pozorem nie wolno krytykować rad udzielanych przez inne osoby – słuchaczom to nie pomoże, ponieważ ponownie staną przed problemem, komu z doradców uwierzyć. Konsultant powinien stale pamiętać, że celem zajęć jest wypracowanie przez uczestników własnych kryteriów oceny dokumentów aplikacyjnych, a on ma tylko im w tym dopomóc, podsuwając przekonujące argumenty. Gdy wysuwają zastrzeżenia, trzeba ich więc poprosić, by skorzystali z wypracowanych dotychczas kryteriów oceny i sami osądzili, czy zawarte w poradnikach zalecenia i przestrogi oraz porady mniej lub bardziej doświadczonych znajomych są dla nich dobre.