W prawie zamówień publicznych możemy mieć również do czynienia z umowami o udzielenie koncesji. Co prawda jedynie dyrektywa 93/37 definiuje pojęcie „koncesji na roboty budowlane”, jednak zarówno w doktrynie, jak i w opinii Komisji Wspólnot Europejskich umowa ta może mieć również zastosowanie w przypadku zamówień na usługi publiczne.

Z brzmienia art. 1 (d) dyrektywy 93/37 wynika, iż „koncesją na roboty budowlane” jest umowa różniąca się od innych umów mających za przedmiot zamówienie na roboty budowlane jedy-

nie tym, że wynagrodzeniem za roboty, które mają być wykonane jest albo wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego, albo takie prawo wraz z pewną płatnością. Oznaczałoby to, iż istotą koncesji byłoby pobieranie przez wykonawcę opłat od osób trzecich, a nie bezpośrednio od zamawiającego. Wykonawca, któremu udzielono koncesji ponosi również odpowiedzialność związaną z eksploatacją wykonanego obiektu budowlanego, jego administrowaniem

i obowiązkiem zapewnienia prawidłowego stanu technicznego budowli. Gdyby natomiast wykonawca nie ponosił żadnego ryzyka

– przykładowo w sytuacji gdzie zamawiający gwarantowałby w ja-kikolwiek sposób zapłatę sum należnych od osób trzecich – zdaniem Komisji Wspólnot Europejskich nie mielibyśmy tutaj do czynienia z koncesją, a jedynie ze „zwykłym” zamówieniem na roboty budowlane.

Do udzielania koncesji stosuje się również postanowienia Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a zwłaszcza jego przepisy odnoszące się do zasady równości oraz wolności przepływu towarów czy usług i tworzenia przedsiębiorstw.

W przypadku udzielania koncesji na roboty budowlane przepisy dyrektywy 93/37 zawierają pewne szczególne reguły odnoszące się do procesu zawierania tego typu umowy — dotyczy to treści art. Związane są one między innymi z wymogiem żądania zawarcia umów podwykonawczych z osobami trzecimi oraz określają sytuację przed-siębiorstw, które utworzyły grupę w celu uzyskania koncesji.