Zgodnie więc z zasadą równego traktowania dodatkowe warunki dyskryminujące niektórych przedsiębiorców byłyby niedopuszczalne w świetle dyrektyw. Inaczej ma się sprawa zz realizacją innych celów społeczno-ekonomicznych niezwiązanych z funkcjonowaniem gospodarki tylko jednego kraju. Wymogi dotyczące zatrudniania w odpowiednim procencie kobiet i mężczyzn, stosowania materiałów i metod przyjaznych dla środowiska czy dające równe szanse niepełnosprawnych raczej nie miałyby charakteru dyskryminującego. Przy ich stosowaniu odchodzilibyśmy jednak od pierwotnych założeń systemu zamówień pu-blicznych, które wiązały się z maksymalizacją korzyści ekonomicznych w wydatkach publicznych i liberalizacją handlu, na rzecz zadań, które mogą być realizowane za pomocą innych instrumentów. Należy wspomnieć jednak o tym, że Komisja Wspólnot Europejskich w swoim Komunikacie z 11 marca 1998 r. uznała za dopuszczalne wprowadzanie przez zamawiających dodatkowych kryteriów udziału w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego, które są wtórne wobec kryteriów oceny zdolności przedsiębiorcy do rzetelnego wykonania danego zamówienia i kryteriów służących do wyboru oferty ekonomicznie najkorzystniejszej. Wcześniej w Zielonej Księdze Komisja podkreślała, że dyrektywy w sprawie zamówień publicznych oferują wiele możliwości podejmowania działań w celu ochrony środowiska. Zamawiający mogą włączyć do specy-fikacji technicznych odpowiednie zastrzeżenia dotyczące „ekologicz- ności” produktów lub usług, pod tym jednak warunkiem, że są one zgodne z zasadą równego traktowania przedsiębiorców. Takie dodatkowe warunki mogłyby promować pozytywne nastawienie firm do środowiska naturalnego i problemów związanych z jego ochroną. W pewnych wypadkach oferenci naruszający krajowe przepisy dotyczące ochrony środowiska mogą być wykluczeni z przetargu na tej podstawie, jeżeli naruszenie takie stanowiło przestępstwo związane z prowadzoną przez nich działalnością zawodową, a jego popełnienie zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem.