Z przedstawionych rozważań wynika, że motywowanie w służbie zdrowia ma inny charakter niż w sektorze przedsiębiorstw. Silny wpływ wywierają tutaj trzy czynniki, nie występujące równolegle w innych sferach gospodarki. Należą do nich:

q permanentny brak środków finansowych uniemożliwiający obiektywne kształ-towanie wynagrodzeń,ograniczone możliwości zmiany miejsca pracy, zwłaszcza w mniejszych miej-scowościach (m.in. w miastach powiatowych),

stosunek do pracy i sposób wykonywania pracy wynikający z zobowiązań moralnych do niesienia pomocy innym. W referacie wykazano, iż czynniki te powodują, że niezależnie od charakteru i siły „motywowania” przez wynagradzanie personel medyczny wykonuje swoją pracę na normalnym poziomie (jakość opieki medycznej zależy nie tylko od personelu), a placówki nie odczuwają braku lekarzy i pielęgniarek.