Istnieje sprawny system weryfikacji decyzji, wspomaga on zasadę jasności postępowania, która przejawiać się może na przykład w obowiązku publikacji rezultatów postępowania przetargowego, publicznym otwarciu ofert czy też w wymogu uzasadniania podejmowanych decyzji.

Porównując cele krajowych i ponadnarodowych systemów zamówień publicznych oraz badając ich wzajemne relacje należy zacząć od tego, że zakres przedmiotowy tego drugiego systemu jest ograniczony w stosunku do zakresu pierwszego. Zazwyczaj reguluje on problematykę zamówień, których wartość przekracza ustalony próg kwotowy i w sytuacji, gdy mamy do czynienia z elementem zagranicznym, to znaczy bądź oferent, bądź zamawiający nie pochodzą z tego samego kraju. W krajowych systemach uprawnienia wynikające z aktów prawnych regulujących rynek zamówień rozciągają się jedynie na krajowych oferentów, i gdy nie ma w systemie polityki dyskryminacji – często także na podmioty zagraniczne.

Omawiając cele krajowych i ponadnarodowych systemów zamówień należy stwierdzić, że w gruncie rzeczy opierają się one na tych samych podstawowych zasadach i często dążą do spełnienia tych samych celów. Ma to miejsce w przypadku, gdy państwa nie korzystają w nadmierny sposób z instytucji zamówień jako z instrumentu do realizacji wyznaczonych celów polityki społeczno- ekonomicznej. W sytuacji gdy mamy do czynienia z silnym interwencjonizmem państwowym ulega naruszeniu ta główna zasada (będąca równocześnie celem) ponadnarodowego systemu zamówień, jaką jest wymóg równego traktowania oferentów, i co za tym idzie – wymóg stosowania ekonomicznego kryterium wyboru. W czasach szybkiego rozwoju międzynarodowego handlu i ciągłego zacieśniania współpracy pomiędzy poszczególnymi państwami, głównym problemem staje się jednak nie tyle fakt występowania po-

jedynczych wypadków bezpośredniej dyskryminacji przez instrumentalne stosowanie zamówień, co raczej stałe istnienie pośrednich źródeł dyskryminacji, takich jak na przykład różnice w standardach krajowych czy niesprawne systemy informacyjne.