Jeszcze raz przypomnijmy w tym miejscu, że każdy projekt inwestycyjny, w tym deweloperski, możemy podzielić na trzy fazy: przedinwestycyjną, inwestycyjną oraz operacyjną. To wynika z tzw. Metodologii Unido oceny projektów inwestycyjnych. Taki podział ww. faz nie oznacza, iż przygotowanie dokumentacji następuje sekwencyjnie – wiele z czynności związanych z przygotowaniem dokumentacji można wykonywać równolegle.

W finansowaniu realizowanym na zasadach „project finance” ważnym elementem dokumentacji jest charakterystyka sponsorów projektu. Częścią tej charakterystyki jest analiza sytuacji ekonomiczno-finansowej sponsorów projektu. Zła kondycja ekonomiczno-finansowa danego podmiotu – sponsora projektu

– może uniemożliwić wywiązywanie się ze zobowiązań wynikających z projektu, np. zobowiązanie do dokapitalizowania spółki celowej rozumiane jako uzupełnienie płynności projektu. W projektach realizowanych w sposób konwencjonalny (finansowanie oparte na bilansie od dawna funkcjonujących przedsiębiorstw), większe znaczenie ma diagnoza aktualnego stanu ekonomiczno-finansowego przedsiębiorstwa i odpowiedź na pytanie, czy stan ten sprzyja realizacji projektu czy też nie. Może się bowiem tak zdarzyć, że stan finansów danego podmiotu jest największą przeszkodą w realizacji zamierzeń inwestycyjnych. Wstępne rozpoznanie może zatem zasugerować zmianę formuły wdrożenia projektu, np. w kierunku „project finance”, lub w skrajnym przypadku rezygnację z realizacji projektu.

Doradzając optymalny sposób przygotowania przyszłym organizatorom procesów inwestycyjnych trudno o oryginalność. Szczegółowy spis treści dokumentacji powstającej na różnych etapach projektu inwestycyjnego jest często omawiany w literaturze przedmiotuIW.