Z powyżej przedstawionych przyczyn wynika, iż wpływ organów państwowych na przedsiębiorstwa, a tym bardziej inne instytucje o charakterze publicznym – niezależnie od formy, w jakiej się on przejawia, obejmując ingerencję w sprawy finansowe lub też organizacyjne – skutkuje ograniczeniem konkurencji na rynkach, na których podmioty podlegające takiemu wpływowi działają. Inną przyczyną, dla której podmioty działające w wyodrębnionych sektorach nie dokonują zakupów na zasadzie konkurencji obejmującej cały obszar Wspólnoty, jest zamknięty charakter rynków, na których działają, z uwagi na szczególne lub wyłączne prawa nadane przez władze państwowe lub z uwagi na wykorzystywanie danego obszaru geograficznego w szczególnym celu.
Obok omówionych dyrektyw regulujących sposoby udzielania zamówień w prawie wspólnotowym istnieją unormowania mające na celu koordynację procedur odwoławczych w zakresie zamówień publicznych. W odniesieniu do zamówień sektora klasycznego jest to dyrektywa 89/665/EEC, natomiast dyrektywa 92/ 13/EEC dotyczy zamówień sektora użyteczności publicznej. Przy omawianiu ewolucji wspólnotowego rynku zamówień publicznych należy wspomnieć, iż w odniesieniu do państw EFTA
– z wyjątkiem Szwajcarii – została podpisana umowa tworząca Europejski Obszar Gospodarczy dotyczący uczestnictwa we wspólnym rynku, na mocy którego państwa te zobowiązały się wdrożyć do własnego porządku prawnego również w zasadzie wszystkie postanowienia wspólnotowe odnoszące się do zamówień publicznych.
Wspólnota Europejska zawarła również umowy dwustronne z Izraelem i Koreą, których zakres wychodzi poza ramy GPA. Umowa z Izraelem zawiera postanowienia dotyczące otwarcia rynków zamówień publicznych. Ponadto strony zawarły drugą umowę bilateralną gwarantującą otwarcie rynków zamówień w dziedzinie telekomunikacji w czerwcu 1996 r. Natomiast umowa z Koreą z 29 października 1997 r. dotyczy zamówień publicznych jedynie w dziedzinie telekomunikacji. Umowa obejmuje zamówienia udzielane przez podmioty publiczne, natomiast działanie w tym zakresie podmiotów prywatnych uregulowane zostało odrębnym Memorandum w ramach tej ummowy.