Category Finance

Jedną z głównych zasad gwarantujących konkurencję i równe traktowanie wszystkich oferentów jest zasada przejrzystości. W prawie wspólnotowym jej realizacja jest zapewniona poprzez obowiązek publikacji ogłoszeń o zamówieniach w skali całej Unii. Dotyczy to zwłaszcza ogłoszenia o wszczęciu postępowania mającego na celu udzielenie konkretnego zamówienia. Taki sposób zaproszenia do udziału, obok pełnienia funkcji przekazywania

Działanie państwa na wolnym rynku wiąże się z wykonywaniem pewnych funkcji publicznych. Dlatego też znaczenie prawa zamówień publicznych wynika z roli ekonomicznej i społecznej, jaką odgrywają zasady i formy powiązań administracji publicznej z krajowym i zagranicznym rynkiem dóbr, usług i robót budowlanych. Najważniejszą przyczyną o charakterze ekonomicznym różnicującą sytuację podmiotów prywatnych i organów administracji jest fakt, iż dysponent środków publicznych nie jest ich właścicielem i nie ponosi skutków podjętych decyzji bezpośrednio w swoim prywatnym budżecie.

Taki kształt procedur otwartych lub ograniczonych, który jest zbliżony do klasycznej formy przetargu stanowić może jeden z elementów wspomagających prawidłową realizację zasady równego traktowania wszystkich przedsiębiorców, która to reguła jest jedną z fundamentalnych zasad rządzących również systemem zamówień publicznych.

Klasyczna procedura przetargowa składa się z następujących etapów:

– ogłoszenia przetargu,

Jeżeli przedsiębiorstwo zorganizowało telefoniczną „gorącą linię”, proponuję uczestnikom szkolenia, by przed rozmową kwalifikacyjną skontaktowali się ze mną lub z innym konsultantem – nawet wieczorem lub podczas weekendu – i pytali o wszystko, co jeszcze budzi ich wątpliwości. Klientom zawsze bardzo to odpowiada i nigdy jeszcze nie zdarzyło mi się, by nadużywali tej możliwości.

Pierwsza z możliwych sytuacji dotyczy tradycyjnego finansowania zwanego finansowaniem opartym na bilansie firmy lub finansowaniu na zasadach „Corporate Financing”. Projekt realizuje tutaj od dawna funkcjonująca firma lub inny podmiot (np. jednostka samorządu terytorialneg- o określonej przeszłości i dorobku, opierając się na posiadanej kadrze menedżerskiej lub administracyjnej. Zabezpieczeniem prawnym spłaty zewnętrznych środków finansowych są różnorodne aktywa danej firmy (podmiotu), niekonieczne ściśle związane z realizacją danego przedsięwzięcia. Realizacja projektu zmienia wygląd bilansu danej firmy. W aktywach pojawiają się nowe inwestycje, a później nowe środki trwałe po przekazaniu inwestycji do eksploatacji. Tak dzieje się w przypadku lak zwanych inwestycji

Zamawiający jest oczywiście obowiązany określić w ogłoszeniu do składania ofert lub w zaproszeniu dokumenty, do których przedstawienia są zobowiązani uczestnicy postępowania.

Zgodnie z orzeczeniem C-31 /87 Beentjes zdaniem Trybunału Sprawiedliwości dopuszczalnym kryterium w ramach oceny potencjału technicznego i naukowego oferenta może być doświadczenie w wykonywaniu prac podobnych do będących przedmiotem zamówienia.

Jeżeli uważnie czytaliście Państwo poprzedni rozdział pracy, z łatwością zwrócicie uwagę na znaczenie przygotowania odpowiedniej dokumentacji procesu inwestycyjnego. Ta dokumentacja to podsumowanie przeprowadzonych analiz

o różnorodnym charakterze. Jest to konieczne w każdej fazie projektu inwestycyjnego. Dzięki dokumentacji zostaje rozpoznane i skwantyfikowane ryzyko związane z projektem oraz dobrane odpowiednie sposoby zarządzania ryzykiem projektu. Częścią dokumentacji są niezbędne zgody i pozwolenia towarzyszące projektowi inwestycyjnemu oraz umowy wiążące strony projektu. Spośród nich na czoło wysuwa się transfer ryzyka poprzez odpowiednie zapisy w umowach i deklaracjach towarzyszących projektowi inwestycyjnemu. Zależnie od fazy realizacji projektu inwestycyjnego, dokumentacja ta ma różny stopień szczegółowości.

Taka specyfikacja będzie zgodna z prawem wspólnotowym, jeżeli zostaną spełnione pozostałe warunki przewidziane przykładowo w art. 30 TWE.

O ile jednak w specyfikacji technicznej można ująć warunki dotyczące opisu przedmiotu zamówienia, to bardziej kontrowersyjna jest kwestia umieszczenia tam warunków odnoszących się do

Dziękuję pierwszemu uczestnikowi za odegranie roli „królika doświad-czalnego” i umożliwienie nam przedyskutowania braków prezentacji na jego przykładzie1. Podobne postępowanie stosuję później w odniesieniu do wszystkich obecnych i już po kilku godzinach okazuje się, że każda kolejna osoba przedstawia się lepiej, a pozostali reagują bardziej krytycznie i wysuwają więcej konstruktywnych propozycji. W ten sposób nabierają pewności, że – po pierwsze – każdy może opracować podobną prezentację dzięki dobremu przygotowaniu merytorycznemu i wytrwałym ćwiczeniom i że – po drugie – dzięki zachętom i pytaniom z mojej strony wszyscy mogą się sami zorientować, co jest istotą autoprezentacji. Z reguły ta część szkolenie trwa od dwóch do trzech godzin, jeśli uczestniczy

Dzięki zorganizowaniu w przedsiębiorstwie wewnętrznego ośrodka outplacementu można od razu i stosunkowo niewielkim kosztem pomóc sporej liczbie pracowników w określeniu nowej drogi zawodowej. Z jednej strony może on pełnić funkcję centrum koordynującego wszystkie działania, których celem jest przeprowadzenie zwolnień w sposób społecznie akceptowalny. Z drugiej zaś może stać się miejscem, w którym pracownicy znajdą partnerów do rozmowy o problemach związanych z grożącym im wypowiedzeniem. Powstanie wewnętrznego ośrodka outplacementu niesie więc ze sobą liczne korzyści zarówno dla przedsiębiorstwa, jak i dla pracowników, a mianowicie:

Trzecia funkcja – charakterystyczna dla unormowań ponadna-rodowych – wiąże się z otwieraniem poszczególnych krajowych rynków zamówień publicznych i rozszerzaniem zakresu podmiotowego, w ramach którego omawiana zasada obowiązuje. W przypadku prawa wspólnotowego – gdzie większość barier na drodze do utworzenia wspólnego rynku, takich jak cła i kontyngenty została już zniesiona – zwrócono uwagę na bardziej subtelne metody praktyk

Należy w tym miejscu wspomnieć, że tzw. dyrektywa sektorowa o wiele bardziej elastyczna i liberalna (dla zamawiających) nie wymaga uprzedniej publikacji o możliwości zastosowania shortlistingani nie podaje minimalnej liczby uczestników. Zgodnie z brzmieniem art. 31 tej dyrektywy liczba wybranych kandydatów powinna zapewnić rzeczywistą konkurencję, a kryteria winny być spisane i udostępniane zainteresowanym firmom.

Dyrektywa 93/38 jest potocznie nazywana dyrektywą sektorową, jako że obejmuje swoim zakresem podmioty działające w sektorach użyteczności publicznej. Pojęcie „użyteczności publicznej” jest związane ze sferą funkcjonowania tzw. „urządzeń użyteczności publicznej” oraz ze sferą kwalifikowanej działalności gospodarczej, szczególnie silnie powiązanej z interesem publicznym. Urządzenia użyteczności publicznej wraz ze związanymi z nimi usługami określane są jako dobra publiczne. Charakterystycznym przy tym jest, że są one udostępniane właściwie bez ekwiwalentu odpowiadającego korzyściom odnoszonym przez zainteresowane podmioty. Dotyczy to zwłaszcza urządzeń związanych z oświetleniem, odwodnieniem oraz niektórymi formami komunikacji i przekazywania informacji. W ujęciu ekonomicznym dwiema podstawowy-

Dyrektywy nie zawierają konkretnych postanowień zakazujących takich praktyk, chociaż ich dopuszczalność stoi pod znakiem zapytania w świetle ogólnej zasady równego traktowania wszystkich uczestników. Należy jednak wspomnieć o tym, że preambuła do dyrektywy 97/52 sugeruje, że dopuszczalne jest prowadzenie dyskusji pomiędzy zamawiającym a potencjalnymi oferentami odnośnie do aspektów technicznych przygotowywanej specyfikacji przed

Następnie mówię o tym, co kandydat powinien zabrać ze sobą na spotkanie. Obowiązkowo dwie teczki z kompletem dokumentów aplikacyjnych, z czego jedną na własny użytek. Przyda się, gdy dyrektor ds. personalnych zada pytania dotyczące konkretnych fragmentów życiorysu. Unikniemy bezradnej prośby: „A w którym to miejscu? Mogę spojrzeć?”. Wszystkim zresztą doradzam ponowne przeczytanie życiorysu przed udaniem się na rozmowę kwalifikacyjną. Może ta rada wydaje się trochę dziwna, można jednak zauważyć, że kandydaci często w napięciu przygotowują repliki na podchwytliwe pytania, dobierają odpowiedni strój, ćwiczą stosowną mimikę i gestykulację, a zapominają o najprostszych rzeczach. Drugi zestaw dokumentów przeznaczony jest dla innych przedstawicieli przedsiębiorstwa, biorących udział w rozmowie. Nierzadko klient widzi, jak jego teczka krąży nad stołem, bo każdy z reprezentantów firmy chciałby jeszcze raz do niej zajrzeć. W takiej sytuacji wręczenie im dodatkowego kompletu dokumentów lub nawet dwóch kompletów robi znakomite wrażenie i poświadczy o przezorności kandydata.