Z pojęciem sprzedaży wiążą się pojęcia rękojmi (560-562 k.c.) i gwarancji (577-582 k.c.). Wiążą się one z odpowiedzialnością za w’ady rzeczy sprzedanej. Rękojmia dotyczy wad fizycznych i prawnych (chodzi tu o wady zmniejszającej jej wartość i użyteczność, brak specyficznych właściwości, wydanie rzeczy w stanie niekompletnym), gwarancja jakości rzeczy sprzedanej. Odpowiedzialność z tytułu rękojmi uzależniona jest od tego, czy kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy sprzedaży. Okres obowiązywania rękojmi w przypadku sprzedaży budynku wynosi 3 lata. W przypadku gwarancji, sprzedający musi wydać dodatkowy dokument. Udzielenie gwarancji jest aktem woli gwaranta, a jej zakres zależy wyłącznie od jego decyzji.

W przypadku sprzedaży nieruchomości, zależnie od specyfiki danej transakcji, możemy mieć do czynienia ze sprzedażą z zastrzeżeniem prawa odkupu i sprzedaży z zastrzeżeniem prawa pierwokupu. Często prawo pierwokupu zastrzegają sobie wieloletni najemcy. Możemy sobie bowiem wyobrazić sytuację sprzedaży nieruchomości do spółki celowej, użytkowania tej nieruchomości po jej ewentualnych ulepszeniach przez wskazany okres i zwrotu tej nieruchomości przez spółkę celową. Takie zgłoszenie powinno mieć miejsce w terminie nie przekraczającym pięciu lat od chwili zawarcia umowy sprzedaży. Kupującemu w takim przypadku należy się zwrot zapłaconej ceny, kosztów sprzedaży oraz poczynionych przez kupującego nakładów na rzecz ulepszenia nieruchomości (art. 594 par. 2 k.c.). Uprawnienia przysługujące stronom w związku z zastrzeżeniem prawa odkupu są niezbywalne i niepodzielne.

Sprzedaż z zastrzeżeniem prawa pierwokupu została uregulowana w art. 596-602 kodeksu cywilnego. Strona posiadająca prawo pierwokupu ma na mocy tego prawa pierwszeństwo w nabyciu rzeczy w przypadku, gdyby dana rzecz została zbyta osobie trzeciej. Taka strona uprawniona prawem pierwokupu musi być zawiadamiana o planowanej sprzedaży. Jest to obowiązek.