Należy wspomnieć jedynie, że w odróżnieniu od przetargu pisemnego polega ona na tym, że organizator po uprzednim zaproszeniu do składania ofert oczekuje coraz korzystniejszych propozycji, a umowa zostaje zawarta z osobą, która złoży najbardziej korzystną ofertę usankcjonowaną tzw. przybiciem. W przypadku zaś prze-targu sensu stricto składanie ofert odbywa się jednocześnie (lub w ra-

mach określonego terminu). Aukcja jest zwykle wykorzystywana do zawierania mniej skomplikowanych umów, przy czym elementem decydującym o konkurencyjności ofert jest cena. Przetarg pisemny może zaś mieć zastosowanie przy zawieraniu bardziej złożonych umów, a przy ocenie ofert organizator bierze pod uwagę nie tylko cenę, ale i inne okoliczności dotyczące przedmiotu umowy lub osoby kontrahenta.

W doktrynie czyni się ponadto rozróżnienie pomiędzy przetargiem sensu stricto prowadzącym do zawarcia umowy nienazwanej (sposób wyboru oferty) a przetargiem prowadzącym do zawarcia umowy podstawowej (sposób zawarcia umowy). W pierwszym z nich zawarcie umowy podstawowej następuje dopiero po złożeniu „dodatkowych” oświadczeń woli przez organizatora i uczestnika przetargu, którego oferta została wybrana. Z chwilą wyboru oferty zostaje zawarta pomiędzy nimi tzw. umowa nienazwana, na mocy której jedna ze stron lub obie mogą dochodzić zawarcia umowy podstawowej. W drugim wariancie przetarg prowadzi bezpośrednio do zawarcia umowy podstawowej, która dochodzi do skutku poprzez złożenie ofert, wybór jednej z nich i zawiadomienie oferenta o przyjęciu jego oferty.

Omawiając instytucję przetargu należy zwrócić uwagę na jego cechy charakterystyczne wyróżniające go jako szczególny tryb zawierania umów.