Przy zakreślaniu zakresu przedmiotowego uregulowań wspólnotowych dotyczących zamówień publicznych należy zwrócić uwagę na odmienne rozstrzygnięcia zawarte w dyrektywie sektorowej 93/38 i związane z jej szczególnym charakterem. W przypadku zamówień udzielanych pod rządami dyrektywy sektorowej 93/38 art. 6 ust. 1 wyłącza z zakresu zastosowania tejże dyrektywy

te zamówienia, które są udzielane w innym celu niż prowadzenie działalności określonej w art. 2 ust. 2 lub gdy prowadzenie takiej działalności odbywa się w kraju nieczłonkowskim, o ile nie pociąga ono za sobą fizycznego wykorzystania sieci lub obszaru geograficznego wewnątrz Wspólnoty.

Zastosowanie przepisów wspólnotowych do zamówień nie- związanych z prowadzeniem działalności wyżej omówionych będzie zależeć od osoby zamawiającego. W przypadku organów publicznych, które są zamawiającymi w rozumieniu dyrektyw klasycznych, czynności nieobjęte dyrektywą 93/38 podlegają bardziej restrykcyjnemu reżimowi regulowanemu w stosownych dyrektywach odnoszących się do zamówień na dostawy, roboty publiczne lub usługi. Wynika to z tego, iż dyrektywy te stosują się generalnie do zamówień udzielanych przez wymienione podmioty w związku z prowadzeniem przez nie jakiejkolwiek działalności, natomiast dyrektywa 93/38 obejmuje jedynie pewne czynności wyłączone z zakresu ich obowiązywania i poddaje je własnym unormowaniom. W odniesieniu do zamawiających nieobjętych dyrektywami klasycznymi – zamówienia niepozostające w związku z wyłączonymi czynnościami wcale nie są objęte regulacjami wspólnotowymi. Na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy 93/38 zamawiający są jednak zobowiązani powiadamiać Komisję Wspólnot Europejskich, na jej wniosek, o wszelkich czynnościach, które uznają za wyłączone z zakresu dyrektywy 93/3