W tych umowach należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

– w jakiej odległości od granicy działki znajdują się media i jakie są warunki ich dostarczenia prze*z dysponentów

– czy istnieje możliwość rozłożenia kosztów związanych z infrastrukturą zewnętrzną na sąsiednie inwestycje prowadzone równolegle bądź w niedługim czasie (weryfikacja na podstawie konkretnych umów określających zakres rzeczowy i finansowy)

– czy są zawarte umowy z

W praktyce jednak zarówno gminy, jak i zakłady energetyczne, gazowe i wodociągi uchylają się od nałożonych przez ustawodawcę obowiązków. Nie wszystkie koszty musi ponosić inwestor – w naszym przypadku spółka celowa. Zdarza się niekiedy, że gmina po wykonaniu instalacji refunduje część kosztów np. związanych z wykonaniem przekazanych jej

Nie wszystkie wskazane wyżej koszty występują we wszystkich inwestycjach. W projektach mieszkaniowych budowane są osiedla, w których nie stosuje się gazu, osiedla domów jednorodzinnych na peryferiach miast i na wsi nie posiadają przyłączy wody i kanalizacji miejskiej tylko własne studnie i szamba. Prawidłowe określenie kosztów

W niektórych przypadkach spotyka się akty notarialne sprzedaży gruntu z odroczoną płatnością. W takim przypadku konieczność zapłaty pozostałej części ceny należy przewidzieć w ocenie kosztów do poniesienia, uwzględniając ewentualnie wskazany w akcie notarialnym wskaźnik waloryzacji ceny.

Strony realizowanego projektu inwestycyjnego powinny ocenić czy cena pozyskania gruntu do celów realizacji projektu nie odbiega od cen

Koszt nabycia terenu kształtuje się nierównomiernie i uzależniony jest od:

– wielkości danego miasta

– lokalizacji – atrakcyjności terenu (m.in. dostępności komunikacji miejskiej, sklepów i innej infrastruktury mieszkalnej)

– dostępności mediów i ich odległości od przedmiotowej działki

– charakteru

Jednym z celów takiej analizy jest stwierdzenie, czy ze strony wykonawcy nie mamy do czynienia z ceną dumpingową, która może nie zostać przez niego dotrzymana.

Zwiększenie kosztów budowy o wskaźnik waloryzacji nie jest wymagane, jeśli umowa z wykonawcą jest umową ryczałtową i nie przewiduje zwiększenia kosztów. W takim

Nakłady inwestycyjne można podzielić ze względu na:

– przedmiot kosztów – na poszczególne pozycje kosztowe (koszty poszczególnych zakresów robót)

– czas ich poniesienia – na koszty już poniesione i koszty do poniesienia (koszty do poniesienia znajdą się również w harmonogramie przedsięwzięcia, w rozbiciu na poszczególne

W nocie opublikowanej 2 września 1998 r. w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich Komisja wezwała podmioty zamawiające, działające w sektorze telekomunikacji, do poinformowania jej – zgodnie z art. 8 ust. 1 dyrektywy 93/38 – o jakichkolwiek usługach telekomunikacyjnych, które ich zdaniem są uważane za wyłączone z zakresu dyrektywy zgodnie z jej art. 8 ust...

Trybunał Sprawiedliwości orzekł, iż obowiązek powiadomienia Komisji spoczywa na zamawiających, a nie na państwu członkowskim – implementując postanowienia dyrektywy 93/38 nie może ono samodzielnie określić zakresu wyłączenia na gruncie art. Ponadto Trybunał stwierdził, że w świetle brzmienia i celu art. 8 przesłanka wyłączenia

Dyrektywa nie precyzuje jednak, kiedy przesłanki z art. 2 ust. 4 są spełnione, czy wystarczy, by przepisy prawa krajowego zezwalały każdemu podmiotowi na równych warunkach (oczywiście przy spełnieniu pewnych wymagań) na prowadzenie działalności w zakresie usług transportowych czy też konieczne jest funkcjonowanie rzeczywistej

Wydaje się, że orzeczenie to może posłużyć do interpretacji zakresu czynności objętych dyrektywą 93/ 38 i pewnego wyjaśnienia kwestii wyżej poruszanych.

Drugi typ to obsługa sieci świadczących społeczeństwu usługi w zakresie transportu koleją, tramwajami, trolejbusami, autobusami lub koleją linową. Obok działalności polegającej ściśle na kierowaniu siecią, dyrektywa obejmuje zamówienia związane z zaopatrzeniem urządzeń składających się na

Z całą pewnością dyrektywa obejmuje wszystkie czynności związane bezpośrednio z przewozem pasażerów i ładunku: przemieszczanie się pasażerów w obrębie lotnisk i portów, udogodnienia związane z przylotami i odlotami, tankowanie samolotów i statków, przenoszenie bagażu pasażerów, wyładunek i magazynowanie transportowanych towarów. Jej postanowienia stosuje się również do działalności polegającej na zaopatrywaniu i rozwijaniu niezbędnej

Podsumowując rozważania na temat wyłączenia z art. 3 dy-rektywy 93/38 należy stwierdzić, iż podmioty z niego korzystające uzyskują znaczne korzyści. Po pierwsze są one w stanie stosować reguły poszczególnych procedur w sposób bardziej praktyczny i odpowiadający ich aktualnym potrzebom, bez ograniczeń wynikających z obowiązku

Omawiając wyłączenia przewidziane w art. 3 należy wspomnieć o art. 1 ust. 1 dyrektywy 92/13 odnoszącej się do procedur odwoławczych. Stanowi on bowiem, iż państwa członkowskie zobowiązane są do podjęcia środków koniecznych dla zapewnienia, że decyzje podjęte przez zamawiających podlegają efektywnym, a zwłaszcza możliwie szybkim odwołaniom, zgodnie z warunkami przewidzianymi w tej dyrektywie, na podstawie, że decyzje te naruszyły prawo

Z drugiej części omawianego przepisu art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/38 wynika, iż podmioty objęte wyłączeniem nie będą uznawane za działające na podstawie szczególnych lub wyłącznych praw w rozumieniu art. 2 ust. 3 (b). Artykuł ten stanowi, iż podmioty dostarczające określone produkty do stałej sieci zapewniającej usługi społeczeństwu